de laatste loodjes, pff, die zijn zwaar

Reisverslag Sarajevo
De laatste dag. Tijdens het culturele programma hebben we een aantal religieuze highlights bezocht. De grote moskee van Sarajevo, een prachtig oude moskee met duidelijke ottomaanse invloeden. De oprichter van deze moskee en belangrijke voorman van de moslims in Bosnië heeft een mausoleum naast de moskee. Opmerkelijk daar ide moslimtraditie aandacht voor overledenen niet gebruikelijk is. Dit moet restant uit de Turkse traditie zijn.
Daarna door naar de katholieke kathedraal, de thuisbasis van de kardinaal van Bosnië. Eens was hij de jongste kardinaal. Een mooie, maar niet echt bijzondere kerk.
Daarna was het de beurt aan de orthodoxie. Een kleine, maar fijne en oude kerk. Een prachtige iconostase en veel mooie iconen. Ernaast is nog een museum.
Daarna gaan we door naar een typisch moslimwoning van enkele eeuwen geleden. Kenmerkend is de houtstructuur en de diverse vertrekken: werk, gasten en leven.
Ook bezoeken we nog een typische Servische woning. Een tikkie jaren 50 uitstraling.

Daarna kunnen we nog even passagieren en ons klaarmaken voor het galadiner. Iedereen hijst zich in gala-uniform. De borrel vooraf heeft altijd iets van een mode-show. Iedereen gaat met iedereen op de foto en sommigen zouden in een concurrentieslag tussen haantjes een goede kans maken.
Er is een tafelschikking bedacht en ik ben ingedeeld tussen onze vicaris generaal en een charmante jonge tolk (34) van de Koreanen. Zij vertelt over haar werk. Ze werkt in een bedevaartplaats in Bosnië omdat ook haar ouders daar werken. Veel altruïsme, maar ik belang dat ze zichzelf tekort doet en haar wens voor een gezin mogelijk rook zal zien opgaan, wierook misschien, dat dan weer wel.
De kwaliteit van de talloze toespraken is omgekeerd evenredig aan die van het eten, en het eten is redelijk. Er worden dus tijdens het luisteren talloze verzuchtingen geslaakt.
Maar leuk blijft het wel, in internationaal verband, tijdens een mooie maaltijd terugkijken met elkaar op de conferentie en goede contacten handhaven.
Het diner sluit redelijk op tijd. Maar goed ook, want wij zijn al weer in alle vroegte van de partij voor de viering, met blasiuszegen dit keer.
Zowel Jules als ik vervullen de rol van diaken. Ds Paul verzorgt stijlvol de eerste lezing Onze Oostenrijkse collega gaat voor en twee bisschoppen assisteren. Zooooo mooi. De aanwezige orthodoxe bisschop en zijn compaan zingen nog prachtig samen tot slot en dat is de opmaat naar de zegen met kaarsen tegen keelaandoeningen en ander kwaad. Een mooie oude en rijke traditie uit de kerk.

Bij terugkomst in het hotel blijkt onze luchtvaartmaatschappij te lijden aan een andere aandoening: een faillissement. De vluchten gaat niet meer door. Gelukkig kunnen we nog via defensie omboeken.
Met bijna doodsverachting ploegt de chauffeur ons door een dik besneeuwd Sarajevo naar de luchthaven. Daar is overigens geen vliegtuig te zien. Wel sneeuw, veel sneeuw, benieuwd.

Inmiddels zijn we terug in het hotel. Na eerst een omboeking gerealiseerd te hebben. Via het defensie reisbureau (adequate jongens/meisjes daar) met Lufthansa naar München bleek ook dat te overmoedig. Weer omboeken ter plekke betekende een vlucht naar Wenen, München, Amsterdam. Helaas, net op het moment dat we zouden boarden werd ook die geannuleerd. En dus werd het wederom door de sneeuw, het enige dat veranderde was de rijrichting, de doodverachting bleef. We gaan nu maar van de nood een deugd maken en uiteten. Nog een geluk dat we weer kamers in het hotel hebben. Met dit weer als dakloze is geen sinecure. Nooit trouwens. Die blasiuszegen van vanmorgen tegen alle kwaad....... Ik weet het niet....